Vanaf de gevel van de parkeergarage van Museum Naturalis kijken twee zes meter hoge, insectachtige ogen naar de wereld beneden. Ze zijn gebaseerd op het facet- of mozaïekoog van de Meriansborstel, een Nederlandse nachtvlinder die voorkomt in de collectie van Naturalis en is vernoemd naar de 17e-eeuwse natuuronderzoeker Maria Sibylla Merian.
Elk oog bestaat uit honderden transparante facetten van acrylaat met een dichroïsche film. De facetogen vangen en weerkaatsen daglicht in voortdurend veranderende kleuren. Hierdoor ontstaat een lichtgevend, levendig organisme dat contrasteert met het cortenstaal van de gevel.
Het werk brengt de vaak over het hoofd geziene wereld van insecten onder de aandacht. In hun kwetsbaarheid en schoonheid vormen zij een essentieel, maar bedreigd onderdeel van het leven op aarde. De ogen zijn niet slechts passieve objecten om naar te kijken – ze kijken terug. Ze geven vorm aan een aandachtig, lichtgevoelig wezen dat reageert op zijn omgeving, verandert met de zon, en zo het besef oproept dat ook het kleinste leven waardevol is.